Umieszczam kolejną homilię. Pierwszy mi się nie bardzo podoba. Ale wyraźnie podkreślam, że homilia ta została napisana i opublikowania w gazetce parafialnej 3 lata temu.
Mam dość wojny na górze. Pod tymi słowami zapewne może się podpisać wielu z nas. Konflikt pomiędzy Prezydentem i Premierem jest tylko jednym z powodów zrażających ludzi do polityki. Utrzymujący się tak długo konflikt zapewne budzi w nas niepokój. Nikt nie lubi wojny, niemiłych epitetów, którymi opisują się wzajemnie najważniejsze osoby w państwie. Problemem, który także często świadczy przeciwko politykom, jest przedkładanie interesu prywatnego i partyjnego ponad dobro ludzi. Tym bardziej, że niejednokrotnie słyszymy o nadużyciach ludzi władzy. W państwie prawa, w którym powinna dominować sprawiedliwość, nie można się zgodzić na nieuczciwość polityków.
Nieuczciwe trwonienie pieniędzy powoduje wzrost kosztów państwa, a to wiąże się z pobieraniem wysokich podatków. Nie ma co się zatem dziwić, że ludzie niechętnie je płacą. Tym bardziej, że jeśli potraktujemy podatek jako przymusową daninę na rzecz państwa, możemy poczuć się okradanymi – szczególnie, gdy wiemy o nieuczciwym wydawaniu naszych pieniędzy.
Niechęć do płacenia podatków, to problem sięgający kilku tysięcy lat wstecz. Wyraźnie zauważone to zostało w dzisiejszej Ewangelii, gdy faryzeusze pragnęli sprowokować Jezusa. Odpowiedź na postawione przez nich pytanie miała skłócić Zbawiciela z jedną ze stron – bądź to z ludnością niechętną Cezarowi, bądź z politycznymi władzami ówczesnego Izraela.
Jezus jednak nie dał się sprowokować. Wykazał się mądrością przekraczającą myślenie i plany faryzeuszów, a jednocześnie wskazał na bardzo ważną kwestię: w świecie istnieją dwa porządki, wymiary, które powinniśmy respektować. Jednym z nich jest porządek ziemski, w którym na czele stoi ludzka władza. Trzeba sobie uświadomić, że „nie ma (…) władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga” (Rz 13,1) My jednak mamy szansę wpływać na władzę, poprzez aktywne korzystanie ze swoich praw wyborczych. Władza nie powinna kojarzyć się wyłącznie z nieuczciwością, ale może służyć dobru ludzi. Bohater dzisiejszego pierwszego czytania – Cyrus (król perski) – był przykładem tego, który wykorzystał władzę, aby wypełnić wolę Bożą i przywrócić wolność Izraelitom.
Drugi porządek posłuszeństwa, w którym uczestniczymy, to porządek Boży. Słowa Jezusa „oddajcie (…) Bogu, to, co należy do Boga” powinny stać się mottem naszego życia. Święty Paweł mówi, że „w życiu więc i w śmierci należymy do Pana” (Rz 14,8). Zatem mamy oddawać siebie Bogu – co potwierdza także sam Apostoł Narodów, mówiąc: „proszę was, bracia, (…), abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną” (Rz 12,1) Nasze życie zatem powinno być składaniem ofiary Bogu. Ofiary, czyli poświęcenia. Czy jednak tak rzeczywiście jest? Czy potrafimy chociażby poświęcić niedzielny czas Bogu? Czy jesteśmy w stanie powściągać swoje żądze, aby wypełnić wolą Bożą?
Trudno zawsze na te pytania odpowiedzieć twierdząco. Nie jest zatem łatwo oddawać Bogu, to co do Niego należy. Jednakże to musi być podstawą naszego działania. Jeśli nie nauczymy się oddawać, tak państwu, jak Bogu, tego co do nich należy, to i nie będziemy w stanie komukolwiek odmierzyć sprawiedliwie należnych mu wartości i rzeczy.
Moi drodzy! Słowa z dzisiejszej Ewangelii wzywają do sprawiedliwości i oddania tego, co się komu należy – czy to państwu, czy Bogu, czy też innym. Jako ludzie mamy pewne prawa i chcielibyśmy, aby były przestrzegane. Nie chcemy być okradani, oszukiwani, ani wykorzystywani np. przez rządzących. Warto jednak pamiętać, że jeśli zależy nam na sprawiedliwości, to musimy zacząć się o nią starać począwszy od swojej postawy. Uczciwie wypełniajmy swoje obowiązki względem bliźnich, przełożonych i swojego kraju, jednocześnie uczmy się od jedynego w pełni sprawiedliwego – Boga – poprzez sumienne wypełnianie Jego przykazań.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz