Dziś na lekcji religii zwerbalizowałem pewien wniosek, który w jakiś sposób pewno dawno we mnie był:
"Jakie to przykre, że wielu ludzi bardziej dba o swoje zwierzątka, niż o swoją duszę, bo tamte karmi codziennie, a duszę (poprzez Eucharystię) bardzo rzadko".
Z tego wniosku można by pójść dalej i stwierdzić, że jeśli dusza jest mniej ważna od zwierzęcia, to chyba niezbyt pozytywnie świadczy to człowieku i jego godności na tle innych stworzeń.
Nie chcę tu za bardzo ciągnąć dalszych wniosków z tego wynikających, ale w taki sposób, to można by dojść np., że to tylko kwestia czasu, kiedy dla niektórych ludzi obiektem westchnień i pożądań staną się zwierzęta (przecież one są ważniejsze niż to, co najistotniejsze w człowieku).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz