Za mną (i nie tylko) dwie grupy komunijne dzieci. Tak, tak... Odbyły się w trakcie beatyfikacji Jana Pawła II. Nie podejmowałem nawet prób zmiany terminu Komunii, bo zarezerwowany lokal na I Komunię dziecka, to rzecz święta - na pewno (w mniemaniu wielu rodziców) ważniejsza niż jedno z najważniejszych wydarzeń w historii Kościoła współczesnego.
W trakcie jednej z Mszy wydarzył się pewien incydent, który możliwe, że będzie dla mnie inspiracją do kazania - np. przy następnych dwóch grupach komunijnych (w najbliższą niedzielę). W procesji z darami przewidziana była świeca. Jedna z mam kupiła taką ładną - za 130 złotych. Trochę się zdziwiłem, że została przyniesiona w procesji nie zapalona. Gdy po Mszy zdziwiony zapytałem, dlaczego osoba odpowiedzialna nie zapaliła, dostałem odpowiedź, że były podjęte 3 próby zapalenia, ale bardzo szybko świeca gasła.
Pomiędzy kolejnymi grupami komunijnymi było jakieś pół godziny przerwy, więc podjęliśmy dochodzenie, o co poszło. Okazuje się, że ta droga świeca, to tak naprawdę lampka oliwna, tylko tak obudowana, że wygląda na ładną świecę.
I co? Domyślasz się czytelniku, jaki był problem? Oczywiście - świeca (lampka oliwna) była - tyle tylko, że bez oliwy.
Jaki stąd morał? I dlaczego można to użyć w kazaniu - szczególnie na I Komunię? Nieraz z ludźmi jest jak z tą piękna i drogą świecą. Wszystko ładnie, pięknie... Tylko w środku pusto. A niektórzy się dziwią, dlaczego w życiu tak mało dobrych owoców?
Nie potrzeba dziecku kupować pięknej sukienki, ani drogich prezentów na Komunię. Trzeba się zatroszczyć o wiarę dziecka oraz czystość serca i napełnienie Duchem Świętym. Bo inaczej, to nic dobrego z tej Komunii nie wyjdzie. Z pustego, to i Salomon nie naleje. A Pan Bóg za nas wszystkiego nie zrobi.
Co ciekawe - próba zapalenia pustej świecy sprawiła jeszcze większe spustoszenia - zniszczył się knot. Nie można udawać wiary, nie można uczestniczyć w sakramentach na niby, bo sieje to jeszcze większe spustoszenia.
OdpowiedzUsuńCo więcej - napełnionej świecy też się nie da zapalić... zepsutą zapalniczką. Ale to już temat do rozważań na kolejnego posta... lub kazanie ;)
No to akurat prawda co Ksiądz pisze. Cały ten "szał" komunijny, drogie prezenty to smutne. Pisała już o tym matka Ledóchowska o jej współczesnych.
OdpowiedzUsuńTo trochę koresponduje z moimi własnymi przemyśleniami odnośnie bierzmowania mojego syna. Też było przy tym mnóstwo blichtru, a kiedy po próbie 3 maja rozpętała się śnieżyca nikt nie pomyślał, jak bez samochodu dotrę z niepełnosprawnym synem do domu, a to ponad cztery kilometry, kto miał samochód, wsiadł, odjechał... Ja nawet nie liczyłam, że mój syn będzie w stanie przystąpić do tego sakramentu, do domu przyszedł przemoczony i przemarznięty, ma bardzo słabą odporność i ze względu na autyzm, nie powinien przyjmować antybiotyków. Ryzykowałam podając mu mega dawki witaminy C i co tylko było pod ręką...
OdpowiedzUsuń